کد مطلب:298740 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:151
شکر نعمتهای فراوان خداوند، اخلاص ثمره ی توحید، فلسفه ی پاداش و عقاب
ترجمه:
ستایش، خدای را به آن نعمتهایی كه به ما بخشیده و سپاس پروردگاری كه حقایق را بر ما الهام نمود (نعمتهای ظاهری و باطنی چون الهامات خفیه، علم و معرفت كه درس شكرگذاری را به ما آموخت). و شكر بدرگاه خداوندی كه نعمتهای عمومی از آغاز، قبل از خلقت انسان، خلق كرد، (چون آسمان و زمین و دیگر چیزها كه مورد استفاده ی انسان و به روایتی دیگر آن نعمت هایی كه برای زندگانی پس از مرگ ما انسانها چون بهشت و نعمتهای آن مقرر فرموده است).
و بخششهای فراوانی كه خداوند بدون درخواست و تقاضای انسان، بنا بر فیاضیت خود به عموم بندگانش عطا فرموده است. بدون آن كه بشر مستحق آن باشد (مانند، هوا، آب، افتادن، باران...) و شكر و سپاس خداوندی كه نعمتهای فراوان به ما عطا فرمود، كه عدد آنها برای شمردن افزون است و دامنه ی نعمت گسترده ی او دورتر از آنست كه بتوان در مقام پاداش آن برخاست.
و نهایت و پایان این نعمت ها از ادراك بشر چنان به دور است كه درك
نهایتش در اندیشه او نمی گنجد و بندگانش را به شكرگزاری فرا خواند تا مایه ی دوام و بقاء نعمت هایش باشد و از بندگانش درخواست حمد نموده است تا آن نعمتها همچنان رو به زیادتی و افزایش باشد.
شهادت می دهم كه جز خدای یكتا، خدایی نیست و هیچ شریكی به ساحت قدس او راه ندارد این شهادتی است كه نتیجه ی آن اخلاص در بندگی است، و خداوند درك توحید را فطرتا در قلبها جای داده است و فكرها را نورانی كرده است به همان اندازه ای كه در كلمه ی توحید تعقل و تدبر نموده و آن را درك كرده اند. خدایی كه چشم ها در دیدن آن ناتوانند و زبانها از وصف، صفاتش عاجرند و تصور كیفیت در ذاتش، در قالب اوهام و افكار نگنجد. خدایی كه اشیاء و موجودات را از عدم به هستی آورده است، او ابداع كننده و به وجود آورنده تمام هستی است بدون اینكه قبلا نمونه هایی از این مخلوقات و اشیاء برای تقلید وجود داشته باشد، خداوند به قدرت جامع و كامل خود اشیاء و موجودات را ایجاد فرمود و بر اساس مشیت و اراده ی خود آفریده است. بدون آنكه به تكوین آنها نیازمند باشد و برای او سود و بهره ای در تصویر او باشد مگر اینكه فقط می خواست حكمت خود را استوار سازد و بندگانش را به اطاعت آگاه سازد و قدرت و عظمت خود را آشكار تماید و در بندگانش روحیه ی تعبد ایجاد كند و بزرگداشت دعوت خود را تقویت و تثبیت نماید. آنگاه پاداش را بر طاعتش مقرر فرمود و عقاب را بر نافرمانیش قرار داد، برای دور كردن بندگانش از انتقامش و برای سوق دادن آنان به سوی بهشتش.
ادامه ی خطبه:
«و اشهد ان ابی محمدا عبده و رسوله، اختاره و انتخبه قبل ان ارسله و
سماه قبل ان اجتباه [1] و اصطفاه قبل ان ابتعثه، اذ الخلائق بالغیب مكنونه، و بستر الاهاویل مصونه، و بنهاویه العدم قرونه، علما من الله بمائل الامور، و احاطه بحوادث الدهور، و معرفه بمواقع [2] المقدور ابتعثه الله تعالی اتماما لامره و عزیمه علی امضاء حكمه و انفاذا لمقادیر حتمه [3] فرای الامم فرقا فی ادیانها، عكفا علی نیرانها، عابده لا وثانها، منكره لله مع عرفانها. فانار الله تعالی بابی [4] محمد- صلی الله علیه و آله- ظلمها و كشف [5] عن القلوب بهمها و جلی عن الابصار غممها، و قام فی الناس بالهدایه فانقذهم من الغوایه و بصرهم من العمایه، و هداهم الی الدین القویم و دعاهم الی الصراط المستقیم، [6] ثم قبضه الله [7] قبض رافه و اختیار و رغبه و ایثار، فمحمد عن تعب هذه الدار فی راحه قد حف [8] باالملائكه الابرار و رضوان
الرب الغفار و مجاوره الملك الجبار. صلی الله علی ابی، نبیه و امینه علی وحیه و صفیه و خیرته من الخلق و رضیه والسلام علیه و رحمه الله و بركاته...». [9] .
[1] در بلاغات النساء «ارسله» كر شده است و بعد از «ان ابتعيه» آمده است: «و سماه قبل ان استنجبه».
[2] در بلاغات النساء به جاي «بمواقع»، «بمواضع» آمده است.
[3] در بلاغات النساء «و انفاذا لمقادير حتمه» ذكر نشده است.
[4] در بلاغات النساء آمده است: «فانار الله عزوجل بمحمد صلي الله عليه و آله».
[5] در بلاغات النساء به جاي «كشف»، «فرج» ذكر شده است.
[6] در بلاغات النساء از «و قام في الناس بالهدايه تا الي الصراط المستقيم» ذكر نشده است. و در شرح ابن ابي الحديد اين قسمت، از «و اشهد ان ابي محمد» تا «الي الصراط المستقيم» ذكر نشده است.
[7] در بلاغات النساء آمده است «ثم قبض الله بينه صلي الله عليه و سلم».
[8] در بلاغات النساء، «ايثار» ذكر نشده و بعد از آن چنين آمده است «بابي صلي الله عليه و سلم- عن هذا الدار موضوع عنه العب و الاوزار محتف».
[9] در شرح ابن ابي الحديد از «ثم قبضه الله» تا «و رحمه الله و بركاته» ذكر نشده است.